Ida zor durumda.
Bir gün, anne ve babası yanlarında Bücürük’ü getirdi.
Bücürük gece gündüz ciyak ciyak ağlıyor, tükürükler saçıyordu.
En kötüsü de bütün dünyanın sanki onun etrafında dönüyor gibi görünmesiydi.
Sonunda Ida, Bücürük’ün ise yarayacağı bir konu fark etti.
Gerektiğinde bütün suçu onun üzerine atabilirdi!
Mutfakta su savası mı? Duvarda sulu boya izleri mi? Hepsini o yapmıştı!
Bücürük’ü eve anne ve babası getirmişti,
ama Ida Bücürük’le yalnız kaldığında gülümsediğini gördü.
Belki de su Bücürük o kadar da kötü bir şey değildi